روحم را در نبرد با سرنوشت؛
و در جدال با زندگی رها کرده ام،
جسمم را نیز آتش زده ام. راهی به جز اینم نیست،
که برای پیکار با زندگی روح سوارِ اندیشه هایم باشم.
با جسمی که آتش گرفته‌ بر پیکرِ هستی فرود می آیم.
انسان مگر به جز روح اش چیز دیگریست. مگر میشود او را از لایه های زیرینِ خویشتن به سطحی ناپایدار بدل کرد.
اگر به عمق بی انتهای خویش پی ببرد،
غیر ممکن است بر خودِ واقعی انسان
چیره شد.
این است راز غلبه بر زندگی.
خودت را بشناس و برای غلبه بر زندگی
با روح درونَت به پیش بتاز، و نیزه آتشینِِ جسم ات را در قلبش فرو کن...